Kijken naar het water

Trevor kwam aanlopen op het voordek en liep naar de punt van het schip. Daar ging hij staan en keek naar het water. De sterren waren al gaan schijnen en de maan stond hoog in de lucht. Het was volle maan. Trevor keek naar het water en daar zag hij wat verder van het schip enkele dolfijnen zwemmen. Hij keek naar hoe ze soms sprongen en keek dan weer voor zich uit.

Mimi was net opgestaan uit kabine 2, en is direct naar het voordek gegaan. Ze was nog beetje slaperig wel, en ze zag daar iemand kijken ergens naar de dolfijnen, ze besloot maar om bij hem te gaan staan en mee te gaan kiken naar de dolfijnen.

Trevor keek rustig naar de dolfijnen. Hij had het meisje nog niet opgemerkt zelfs. Toen keek hij opzij en zag hij haar. Hij zweeg maar en keek weer naar het water. De punt va de boot deelde het water in twee delen. Het kluste mooi gesplitst langs de boot. Hij streek zijn zwarte haar weer voor zijn ogen weg. Toen ging hij op de reling zitten zonder enig gevaar.

Mimi keek dan ook ineens naar hem toen hij naar haar keek. "Hoii.." begon Mimi dan maar omdat hij toch ging contact zoekte met haar. "Ik ben Mimi, en wie ben jij?"

"Ik ben Trevor"zei hij terwijl hij naar het water keek. Zijn ogen zweefde over het water. Maar toen keken ze weer naar het meisje genaamd Mimi. "En hoelang ben jij hier dan al"vroeg hij aan haar.


(kmoet eten)

"Aangenaam Trevor." zei Mimi dan, en ze stak haar hand uit om zijn hand te schudden. "Ik denk ongeveer 2weken al nu, en jij?" antwoordde ze op zijn vraag, en stelde dan daarbij dezelfde vraag terug aan hem.

Hij schudde haar de hand en glimlachte even. "Ik ben hier 1 nacht"zei hij tegen haar en liet haar hand los. Hij legde zijn handen op de reling zodat hij niet zou vallen door een onverwachtse beweging ofzo.

"1 nacht nog maar, en hoe vind jij het hier eigenlijk al?" vroeg Mimi toen maar nieuwsgierig aan hem, en ze keek hem aan. Ze wist dat ze niet zou vallen dus legde ze haar handen zoals hem niet op de reling.

"Wel,veel mensen ken ik hier nog niet,maar het ziet er best wel goed uit hier"zei hij tegen haar.
Hij ging toen op de reling staan en hield zich wel vast aan die grote ijzeren paal. Hij keek haar aan en glimlachte even.

"Hoeveel mensen ken jij hier al ongeveer, en hoe heten ze?" vroeg Mimi ineens beleefd aan hem, toen ze zag dat hij ineens op de reling ging staan voelde ze zichzelf even niet zo goed, maar gelukkig hield hij zichzelf nog vast. Ze durfde bijna niet te kijken naar hem. "Ik hoop dat jij niet valt, want dat is echt wel gevaarlijk." zei Mimi dan maar opeens.

"Ik val heus niet;want dan zie ik jouw niet meer en dat wil ik niet"zei hij opeens. Hij keek haar aan alsof er niets was gebeurd en keek haar aan. "Wel ik ken aleen jouw en Chester"zei hij tegen haar. Hij sprong maar weer naar beneden en lande naast haar.

"Dat is zo lief gezegd van jou, terwijl jij mij hier eigenlijk nog maar pas kent." zei Mimi tegen hem, toen ze terug keek naar hem. "En wat vind jij van Chester?" vroeg Mimi hem ineens maar benieuwd.

"Uhm wel,eigenlijk heb ik de pest aan haar manier van doen"zei hij tegen haar. "Maar ja dat heb ik wel vaker bij meisjes,buiten bij jou"zei hij tegen haar en glimlachte kort.

"Begrijp ik." zei Mimi dan nadat hij uit was gesproken. "Buiten bij mij? Hoezo dat dan?" vroeg Mimi ineens nieuwsgierig aan hem, en ze ging beetje dichterbij hem staan nu daarna keek ze hem gewoon maar aan.

"Wel,ik weet het niet,bij de meeste meisjes voel ik me ingesloten,maar bij jou voel ik me zo vrij als een vogel"zei hij tegen haar. Hij gaf haar een kus op haar wang en streek daarna zijn haar uit zijn gezicht.

"Ocharme, maar ik zou het ergens wel kunnen begrijpen." zei Mimi tegen hem. Terwijl ze opeens een kusje van hem kreeg op haar wang begon ze meteen ervan te blozen. Ze begon hem maar aan te kijken. "Heb jij hier eigenlijk al een vriendinnetje?" vroeg Mimi nieuwsgierig ineens aan hem.

"Uhm nee,en thuis ook niet meer"zei hij tegen haar. Hij ging zitten met zijn rug tegen de reling.
Hij keek haar aan en glimlachte even waardoor zijn kristalwitte tanden zichtbaar werden.

"Wat bedoel jij met thuis ook niet meer eigenlijk?" vroeg Mimi wat nieuwsgierig aan hem terug. Ze ging weeral dichterbij hem staan tegen de reling, en keek hem daarna alweer terug aan.

"Wel,thuis had ik een vriendin,maar die maakte het uit omdat ik weg ging"zei hij en haalde zijn schouders op. Hij stak zijn hand uit naar haar,met de aanstelling dat ze die moest nemen. Hij keek haar met zijn ijsblauwe ogen aan en wachte even.

"Ocharme." zei Mimi tegen hem, en ze zag ineens dat hij zijn hand uit stak naar haar. Ze besloot om die dan maar vast te nemen, daarna keek ze hem ook terug aan.

Hij trok haar naar beneden niet al te hard natuurlijk. "Ach,dat is het leven neem ik aan"zei hij.
Hij keek haar even aan en keek dan naar zijn schoenen. Zwarte vans,zijn lievelings merk.
"En wat vind je van mij"vroeg hij toen compleet uit de lucht vallen.

Mimi schrok even toen hij haar naar beneden trok. "Idd, wel jammer." zei Mimi dan maar tegen hem. Ze keek hem terug aan, en zag dat hij dan ineens naar zijn schoenen keek. "Mooie schoenen." zei Mimi dan maar tegen hem ineens. Mimi wist eigenlijk nog niet helemaal wat ze moest antwoorden op die ene vraag dat hij stelde, want ze kennen elkaar eigenlijk nog maar pas. "Jij vind jou eigenlijk wel aardig, en lief ook. En wat vind jij dan eigenlijk van mij?" vroeg Mimi dan ineens maar.

"Wel,je bent een toffe meid,en ook een lieve en een knappe"zei hij tegen haar en glimlachte.
"Bedankt"zei hij op haar opmerking over zijn schoenen en glimlachten even.

"Bedankt." zei Mimi dan toen op de complimenten van Trevor, en ineens begon ze maar te blozen. Omdat ze zo rood werd durfde ze hem even niet maar aan te kijken, en ze keek even naar de grond.

( dit is dikke spam!!!!!! Je moet zeker 2 volle regels schrijven en al in dit hele topic zijn er altijd post van 1 regel en een beetje! Ik weet ik spam nu ook maar je moet opletten of ik meld dit naar de mod)