de drukte ontvluchten

Het werd michael allemaal even teveel. Hij stapte naar het achterdek en keek naar het water dat zich achter de boot terug sloot. Hij sloot zijn ogen, hier was het tenminste even rustig. Hij keek rond zich, en er waren maar 1 of 2 mensen te zien. hij keek naar de zon, die aan het ondergaan was en dacht aan hoe hij nu in godsnaam op deze boot iemand moest leren kennen, jongens van zijn leeftijd die hij tegenkwam waren verwend en achterbaks, hij wou mensen leren kennen die verder keken dan het uiterlijk, ookal vond hij vanzichzelf dat hij er wel mocht wezen. Hij keek weer in het water...

Chetser keek even opzij toen ze de deur opeendeed. Ze verschoot even van de andere jongen die er nog bij stond. Ze knikte even. En ging een paar stappen vooruit. "Mag ik dichterbij..Ik bedoel?!" Ze geraakte niet verder dan ze nu was en zette dan nog maar een stap dichterbij. En windvlaag steef door haar haren en die vlogen achteruit tegen haar rug op. Een tintelend gevoel streek op haar rug. Ze zuchtte even en ging van een afstandje van de jongen staan kijken naar de vele vogels die op het water neerstegen. "Ik ben Chetser..." Zei ze wat aarzelend om zich voor te stellen. Ze zette weer een stap vooruit en keek weer met een aarzelend gevoel naar hem.

Angelo keek naar het meisje dat zich voorstelde als Chester. "Jah kom maar ze." zei hij kalm en hij glimlachte vriendelijk. "Kom jij uit kabine nummer twee? Ik ga daar nu ook in intrekken..." en hij knipoogde naar chester. Hij zag dat ze wat aarzelde om dichter bij te komen. "En wees gerust, ik bijt niet hoor." en hij glimlachte even. "kijk!" en hij wees naar een groep dolfijnen die op de boot af zwommen.

Chetser keek even achterom. Toen ze niets zag keek ze weer naar de jongen die ze niet kende. "Ah, ja ik kom ook uit kabine twee..Leuk je eens te zien..." Zei zeoorzichtig ging ze dichterbij en glimlachte onopmerkend. Ze stapte door tot ze opeens zijn woord 'kijk' hoorde. Even keek ze om naar de dolfijnen en glimlachte dan weer eens. "Ah ja...Ze komen hier dikwijls springen in het water.." Zei ze. Altijd bleef ze aarzelen en dat was ook in haar stem te merken.

"Is er iets? Doe ik iets verkeerd?" hij zag hoe chester aarzelde en hoorde dat ook in haar stem . Hij glimlachte vriendelijk en wachte op een reactie. "In ieder geval, moest ik iets verkeerd doen... Sorry daarvoor." en hij keek rond of hij ergens was waar hij niet mocht komen, en dan keek hij eens goed naar chester en dacht na ofdat hij haar van ergens kende ofzo.

Chester keek naar hem en zette dan maar weer wat stappen naar voren. Ze hield zich vast aan de ijzeren palen zodat ze niet overboord viel. Lichtjes streek ze haar haren van voor haar gezicht. "En hoe vind je het hier?" Vroeg ze dan maar ze keek hem nieuwsgierig aan en wachtte op een antwoord. Toen ze zijn woorden hoorde keek ze hem aan. "Neej neej je doet helemaal niets verkeerd hoor!" Zei ze tegen hem. Ze ontspande haar gezicht weer en liet een lange zucht horen.....

"Wel het is hier wel tof, hoewel het eten een beetje beter kan." en hij glimlachte. Toen hij hoorde wat ze zei vroeg hij toen ze zuchte:"Wat is er dan? Het is van kilometers ver te zien dat er IETS is." zei hij vriendelijk, en hij keek haar bezorgd aan.