Een kleine bries ging in Chester haar harn. Ze glimlachte kort en ging meer het voordek op. Vele vogels vlogen in de lucht en landden op het water. Chester keek op naar de lucht. Hier stond ze altijd 's avonds om te kijken naar de ondergaande zon. Nog een paar 5 minuten en hij ging waarschijnlijk ondergaan dacht ze. Ze keek op haar gsm en zag dat het al 9 uur was. Al snel ging ze zitten en wachtte. Ze voelde zich wat alleen de al de laatste tijd met al die problemen die ze had. Chester zuchtte kort en keek strak naar de zon. Snel kneep ze haar ogen dicht van de harde schijnen die op haar ogen kwamen. Chester slikte even en hoeste kort. Een harde wind streek door haar haren en liet haar haren naar achteren vliegen. Nogmaals zuchtte ze en keek dan maar naar de zon.
The Titanic